مینشینم با حوصله و برای چندمین بار عکس هایش را نگاه میکنم و میبوسمشان.
میخندد؛ خنده هایی از ته دل که دلم را میانند؛
خنده هایی که امیدی برای زندگی در این روزهای سیاه است.
به وجد می آیم از خنده هایش:)
بنیامین را میگویم.
نمیدانی چقدر خوشحالم که هستم و فرزندت را کنارت و در آغوشت میبینم.
نمیدانی چقدر پدر شدن برازنده ات است.
خوشبحال کودکی که تو پدر اویی.
جانان دلم، این عکس دو نفره تان بدجور دلم را به بازی گرفته است.
مطمئنا بهترین عکس های دنیا جز عکس های تو و بنیامین نمیتواند باشد:)
درباره این سایت